جهت یابی به وسیله ستاره قطبی : در بالای قطب شمال ستارهای به نام قطبی وجود دارد كه اگر روبه آن بایستیم، روبه شمال ایستادهایم. ستارهی قطبی ستارهای كم نور و پیدا كردن آن دشوار است. بنابراین برای جهت یابی میتوان از ستارگان دیگری مانند دب اكبر و ذات الكرسی استفاده كرد. (لازم به تذكر است كه به ستارهی قطبی، ستاره جدی و ستاره شمالی نیز میگویند).
۲) جهت یابی به وسیلهی ستارگان دب اكبر : دب اكبر از هفت ستاره تشكیل شده است كه به شكل ملاقه در آسمان قرار گرفتهاند. اگر دو ستارهی قسمت جلو ملاقه (محلی كه آب از آن جا میریزد) را در امتداد هم به سمت جلو پنج برابر ادامه میدهیم، به ستارهی قطبی خواهیم رسید ستاره قطبی در این منطقه نسبت به ستارگان اطراف خود پرنورتر است.
۳ – جهت یابی به وسیله ستارگان ذات الكرسی : ذات الكرسی شامل پنج ستاره است كه به شكل (M) یا(W) انگلیسی در آسمان پدیدار میگردند. اگر از ستارهی وسط ذات الكرسی به اندازه پنج برابر فاصله آن نسبت به ستارههای اطراف به طرف جلو ادامه دهیم، به ستارهی قطبی برخورد خواهیم كرد ستارگان ذات الكرسی و دب اكبر در ظاهر به دور ستارهی قطبی در حركت هستند به همین دلیل جای آنان همواره تغییر میكند، اما ستارهی قطبی بین آنان واقع شده است.
۴ – جهت یابی به وسیله ستارگان خوشهی پروین : خوشهی پروین مجموعهای از ۱۰ تا ۱۵ ستاره است كه به شكل خوشهی انگور در آسمان دیده میشوند. این ستارگان خوشه مانند از شرق به طرف غرب در حركت هستند ولی دم خوشه همواره به طرف مشرق است.